Kalendarium historyczne

1804 r.

Pożar ratusza.

11.02.1945 r.

Do Kątów wkracza 7 Korpus Zmechanizowany Gwardii gen. Iwana Korczagina. Dla dwustu poległych żołnierzy rosyjskich utworzono cmentarz koło kąckiego kościoła. Na początku kwietnia, w drodze do Wrocławia, zatrzymał się w mieście Bolesław Drobner, pierwszy powojenny prezydent Wrocławia. Do maja tegoż roku zarząd sprawowała wciąż administracja niemiecka, powołana przez Armię Czerwoną- w czerwcu burmistrzem został Jan Remelinger z ramienia PPS, partię PPR reprezentował Bronisław Rządkowski, brak jakichkolwiek wzmianek o kształtującej się opozycji.

1322 r.

Powstał weichbild kącki, określany jako księstwo w roku 1444 oraz w latach 1484-1549, wcześniej ziemie te należały do weichbildu średzkiego, a początkowo, za Henryka I Brodatego, do kasztelani leśnickiej.

1804 r.

W Kątach Wrocławskich powstała mydlarnia, potem fabryka prochu oraz cegielnia, do końca ostatniej wojny działała także huta.

sierpień 1945 r.

Przybywają polscy osadnicy z powiatu Kostopol w woj. wołyńskim- osiedlają się w Kilianowie i Kozłowie, we Wszemiłowicach znajdują nowy dom mieszkańcy wsi Werbka (pow. Buczacz), a z Sąsiadowic, pow. Sambor, przyjeżdżają do Kilianowa, Pełcznicy i Wszemiłowic. Do Kątów przybywa głównie ludność z województwa kieleckiego (Busko- Zdrój, Oleśnica). W roku 1946 do Kątów przybywają migranci z Syberii, Niemiec, Francji, Jugosławii, a nawet Argentyny. Ciągłe przemieszczanie się ludzi i szukanie swojego miejsca powoduje brak stałości i integracji wśród ludzi. Zwłaszcza mieszkańcy Kresów Wschodnich izolują się, zamieszkując wspólnie całe wsie i tworząc enklawy.

1358 r.

Landbuch cesarza Karola IV w którym znalazł się pierwszy wykaz miejscowości weichbildu kąckiego: z dzisiejszej gminy Mietków - Piława, Dzikowa, Milin, Wawrzeńczyce, Mietków, Stróża i Ujów, z gminy Kąty- Kamionna, Kąty Wr., Kilianów, Nowa Wieś Kącka, Pełcznica, Sokolniki i Zachowice, z gminy Sobótka- Okulice.

1805 r.

W mieście zapanował głód.

luty 1946 r.

Spis ludności wg którego Kąty składały się z 27 ulic, 290 domów, zwłaszcza w okolicy rynku i dworca kolejowego zabudowa jest gęstsza, stan domów opisano jako dobry, tylko 8.6% nie nadaje się do zamieszkania, ale jeden dom zamieszkuje od 9 do 16 osób. Plusem lokalizacji Kątów dla młodych ludzi, którzy stanowią przeważającą liczebnie grupę wśród migrantów, są stosunkowo niewielkie zniszczenia wojenne, bliskość dużego ośrodka urbanistycznego, jakim jest Wrocław, i duże możliwości rozwoju gospodarczego, również na wsiach, gdzie przeważa dobra gleba I i II klasy. Największe natężenie migracji Niemców przypadło na 1947 r., rok później powoli wygasło.

1512 r.

Rozgorzał spór między królem czeskim a Wrocławiem, w efekcie król nałożył na miasto karę 10 srebrnych grzywien i jej egzekucję zlecił księciu ziębickiemu Bartłomiejowi (Bartholomeusowi von Münsterberg). Dochodzi do bitwy pod Kątami między księciem a załogą Wrocławia. Bartłomiej zaatakował Kąty, splądrował miasto, okoliczne wsie i rozpoczął szturm na zamek, w którym ukryła się wrocławska załoga. Szturm został powstrzymany, a wspomnieniem o nim była pieśń o „Księciu Bartku bez ziemi, który sparzył sobie język pod Kątami”- „Herzog Barthel ohne Land hat ihm ‘s (sich’s) Maul vor Kanth verbrannt”.

14.05.1807 r.

Pod miastem i w samych Kątach rozegrała się bitwa między wojskami pruskimi, idącymi ku Wrocławiowi, a oddziałami napoleońskimi gen. Lefebvre’a. Prusacy rozbili obóz w mieście, mury miejskie stanowiły ochronę dla odpoczywających żołnierzy. Pobyt żołnierzy w Kątach wiązał się z odsieczą wojsk pruskich z Kłodzka dla obleganej Nysy. Ze względu na linię frontu Dzierżoniów- Ząbkowice- Nysa, dowództwo obrało okrężną drogę wiodącą przez Srebrną Górę, Kąty i Wrocław. Jednak Francuzi dostrzegli ruch wojsk wroga i

Strony