Trzeci „Ryś” powrócił z trasy

01/10/2014

Już po raz trzeci w Kątach Wrocławskich odbył się nocny maraton przygodowy Ryś. Jak zwykle, na starcie stanęli, spragnieni emocji uczestnicy z całej Polski wśród, których liczną grupę stanowili reprezentanci gospodarzy. Tradycją maratonu jest wyznaczenie przez organizatorów 10 punktów kontrolnych zaznaczonych na mapie oraz jednego punktu ukrytego, którego odnalezienie jest możliwe po otrzymaniu instrukcji jego odnalezienia a instrukcję można było zdobyć na jednym z punktów po wykonaniu wyznaczonego zadania. O godzinie 19.00 na trasę ruszyła pierwsza ekipa i już na starcie oprócz mapy otrzymali zadanie za wykonanie którego zdobyli wskazówkę do odnalezienia ukrytego punktu. Co trzy minuty na starcie stawała kolejna drużyna i wyruszała na kilkugodzinne manewry przygodowe. Wśród startujących można było zobaczyć aż 35 odważnych kobiet. Odprawienie aż 41 zespołów trwało do godziny 21.00.

Na trasie trzeba było zmierzyć się z wieloma zadaniami do wykonania których trzeba było wykazać się wieloma umiejętnościami. Różnorodność zadań na punktach kontrolnych była ogromna, bieganie przez opony, czołganie w tunelach, strzelanie z różnych broni do celu, rzut nożem, orientacja w labiryncie, negocjacje z przemytnikami alkoholu, aresztowanie przez obcojęzyczny patrol, wspinaczka na wysokie drzewo, zapamiętywanie aforyzmów, przeprawa przez rzekę, odnalezienie ukrytego punktu po wykonaniu czynności z instrukcji zapisanej cyrylicą, poszukiwanie kluczyka do kajdanek ukrytego w dziesiątkach innych kluczy, przepiłowanie pnia drzewa za pomocą ręcznej piły, strącanie balonów za pomocą rzutek.

Zawodnicy zmagali się nie tylko z zadaniami ale również ze zmęczeniem, trudnymi warunkami terenowymi, podmokłym szlakiem oraz własnymi słabościami, lękami wysokości. Na trasie można było spotkać osoby poruszające się na…boso, ze względu na obtarcia stóp a mimo to ambulans nie wyjechał z bazy maratonu nawet jeden raz. Hart ducha uczestników był ogromny a każdy powracający z trasy był zwycięzcą. Mimo krytycznego wycieńczenia organizmu wszyscy wracali z uśmiechami, które były większe niż obtarcia na stopach.