Ratusz
1757 r.
Utworzono w Kątach lazaret wojsk austriackich, co przyczyniło się do wybuchu w mieście zarazy.
grudzień 1940 r.
Wezwanie do Wehrmachtu otrzymał inspektor miejski z Kątów pan Beier- zaskakującym był fakt, że inspektor liczył sobie wtedy 65 lat. Okres wojny upłynął stosunkowo spokojnie w okolicach Wrocławia, przede wszystkim ze względu na słabe uprzemysłowienie.
1322 r.
Powstał weichbild kącki, określany jako księstwo w roku 1444 oraz w latach 1484-1549, wcześniej ziemie te należały do weichbildu średzkiego, a początkowo, za Henryka I Brodatego, do kasztelani leśnickiej.
11.02.1945 r.
Do Kątów wkracza 7 Korpus Zmechanizowany Gwardii gen. Iwana Korczagina. Dla dwustu poległych żołnierzy rosyjskich utworzono cmentarz koło kąckiego kościoła. Na początku kwietnia, w drodze do Wrocławia, zatrzymał się w mieście Bolesław Drobner, pierwszy powojenny prezydent Wrocławia. Do maja tegoż roku zarząd sprawowała wciąż administracja niemiecka, powołana przez Armię Czerwoną- w czerwcu burmistrzem został Jan Remelinger z ramienia PPS, partię PPR reprezentował Bronisław Rządkowski, brak jakichkolwiek wzmianek o kształtującej się opozycji.
1358 r.
Landbuch cesarza Karola IV w którym znalazł się pierwszy wykaz miejscowości weichbildu kąckiego: z dzisiejszej gminy Mietków - Piława, Dzikowa, Milin, Wawrzeńczyce, Mietków, Stróża i Ujów, z gminy Kąty- Kamionna, Kąty Wr., Kilianów, Nowa Wieś Kącka, Pełcznica, Sokolniki i Zachowice, z gminy Sobótka- Okulice.
1804 r.
W Kątach Wrocławskich powstała mydlarnia, potem fabryka prochu oraz cegielnia, do końca ostatniej wojny działała także huta.
sierpień 1945 r.
Przybywają polscy osadnicy z powiatu Kostopol w woj. wołyńskim- osiedlają się w Kilianowie i Kozłowie, we Wszemiłowicach znajdują nowy dom mieszkańcy wsi Werbka (pow. Buczacz), a z Sąsiadowic, pow. Sambor, przyjeżdżają do Kilianowa, Pełcznicy i Wszemiłowic. Do Kątów przybywa głównie ludność z województwa kieleckiego (Busko- Zdrój, Oleśnica). W roku 1946 do Kątów przybywają migranci z Syberii, Niemiec, Francji, Jugosławii, a nawet Argentyny. Ciągłe przemieszczanie się ludzi i szukanie swojego miejsca powoduje brak stałości i integracji wśród ludzi. Zwłaszcza mieszkańcy Kresów Wschodnich izolują się, zamieszkując wspólnie całe wsie i tworząc enklawy.
1512 r.
Rozgorzał spór między królem czeskim a Wrocławiem, w efekcie król nałożył na miasto karę 10 srebrnych grzywien i jej egzekucję zlecił księciu ziębickiemu Bartłomiejowi (Bartholomeusowi von Münsterberg). Dochodzi do bitwy pod Kątami między księciem a załogą Wrocławia. Bartłomiej zaatakował Kąty, splądrował miasto, okoliczne wsie i rozpoczął szturm na zamek, w którym ukryła się wrocławska załoga. Szturm został powstrzymany, a wspomnieniem o nim była pieśń o „Księciu Bartku bez ziemi, który sparzył sobie język pod Kątami”- „Herzog Barthel ohne Land hat ihm ‘s (sich’s) Maul vor Kanth verbrannt”.